Op 31 augustus 2018 heeft de rechtbank Noord-Nederland een bijzondere kindvriendelijke uitspraak gedaan. De kinderrechter richtte zich persoonlijk tot het kind. Dat is niet alleen bijzonder, maar vooral ook heel verhelderend voor het kind. Het ging om een echtscheidingszaak waarbij de ouders nauwelijks communiceerden en samenwerkten.

De vader heeft de rechtbank gevraagd of zijn oudste zoon bij hem mag wonen. De jongste zoon heeft aangegeven ook bij zijn vader te willen wonen. Toch wees de rechtbank het verzoek van de vader af. In de uitspraak legt de kinderrechter het oudste kind uit dat hij de dupe is van zijn ruziënde ouders. Zij geeft aan dat de ouders niet hun verantwoordelijkheid nemen bij het bepalen wat het beste is voor hun kind. Ten slotte licht ze toe waarom zij het niet in het belang van het kind acht om het verzoek van de vader toe te wijzen.

Mening van het kind

Het is belangrijk dat de rechter bij het nemen van een beslissing goed luistert naar de mening van het kind. Dit staat beschreven in artikel 12 van het VN-Kinderrechtenverdrag. Hierbij moet rekening worden gehouden met zijn of haar leeftijd en ontwikkeling. Over het algemeen geldt dat, naarmate een kind ouder wordt, er meer gewicht moet worden toegekend aan de mening van het kind.

Rechter: “Jij en ik hebben elkaar gesproken. Aan mij heb je toen uitgelegd dat je bij vader wilt gaan wonen omdat je het gevoel hebt dat je iets mist. Wat je mist, dat weet je niet, maar je denkt dat het zou helpen om bij je vader te gaan wonen.”

Het belang van het kind

Bovenstaande betekent niet dat de rechter, wanneer het naar de mening van het kind luistert, deze mening altijd moet opvolgen. De rechter zal altijd een beslissing nemen die hij of zij in het belang acht van het kind. Dit volgt uit artikel 3 van het VN-Kinderrechtenverdrag.

Rechter: “Wat jij wilt en waarom je dat wilt is belangrijk. Dat moeten je ouders zeker meewegen. Maar daarna moeten ze zelf hun verantwoordelijkheid nemen. Dan moeten zij als ouders zich buigen over de vraag of wat jij wilt nu wel zo’n goed idee is. Daarna moeten zij, alles meewegende, een beslissing nemen. Dat zijn je ouders duidelijk niet gewend en jij verwacht het al niet meer van je ouders. Dat begrijp ik van jouw kant wel. Ouders, in de zin van twee volwassenen die samen optreden in jouw belang, die heb jij al een hele tijd niet. Je hebt een vader en een moeder, die het nergens over eens lijken te worden, over alles conflicten krijgen en jij zit daar tussenin.”

Leven en ontwikkeling

Het is in het belang van het kind om zich goed te kunnen ontwikkelen. Dit bepaalt artikel 6 van het VN-Kinderrechtenverdrag. Dit is voor de rechter een belangrijke reden om ervoor te kiezen het verzoek van vader af te wijzen. In de woonplaats van moeder krijgt de minderjarige namelijk al veel hulp en steun.

Rechter: “Jij moet aan je eigen ontwikkeling werken, vanuit je eigen omgeving, met mensen waar jij je nu goed bij voelt. Je gaat in Assen naar school en hebt daar je vrienden. Je hebt de leeftijd om je langzaam losser te maken van je ouders en je eigen dingen te gaan doen, waarbij je vrienden steeds belangrijker worden. Je gaat in Groningen naar de kerk en hebt veel steun aan de mensen die je daar kent en ontmoet. De coach waar je veel steun aan hebt, zit in Assen. (…)

Jij bent bereid om alles wat verder belangrijk voor je is achter te laten in (woonplaats moeder) en bij je vader te gaan wonen, om daar naar een onbekende – nog niet uitgezochte – school te gaan, nieuwe vrienden te maken en van daaruit te proberen je contacten met je kring in Groningen te onderhouden. Als ik de situatie overzie, dan is wat jij wilt doen niet in jouw belang en ook niet in het belang van je broertje.”

Lees hier de volledige uitspraak.