Het gerechtshof Amsterdam heeft op 11 juli 2017 uitspraak gedaan in een zaak over een 12-jarige jongen die zijn chemokuur als nabehandeling weigert. Het gerechtshof heeft geoordeeld dat de jongen niet gedwongen kan worden om een chemokuur te ondergaan omdat hij wilsbekwaam is. Daarmee komt het gerechtshof Amsterdam tot dezelfde conclusie als de rechtbank Alkmaar.
Volgens het gerechtshof zijn er geen redenen om te twijfelen aan het onderzoek van de kinderpsychiaters die hebben geoordeeld dat de jongen wilsbekwaam is. De jongen kan goed uitleggen wat zijn ziekte en de behandeling inhouden. Ook heeft de jongen aan de kinderpsychiaters laten zien dat hij er goed over heeft nagedacht. En dat hij begrijpt wat de gevolgen zijn als hij geen chemokuur ondergaat. De jongen ziet namelijk op tegen de bijwerkingen van de chemokuur, waardoor zijn kwaliteit van leven achteruit kan gaan. Daarnaast is hij bang dat zijn zicht en gehoor nog verder achteruit zullen gaan.
De rechtbank Alkmaar heeft eerder op 12 mei 2017 geoordeeld dat de jongen zijn chemokuur niet hoeft te ondergaan. De vader van de jongen was het niet eens met de beslissing van de rechtbank Alkmaar. Daarom ging hij in hoger beroep bij het gerechtshof Amsterdam. De jongen zou volgens de vader wel een chemokuur moeten ondergaan omdat dit zijn kans op overleven vergroot. Uiteindelijk heeft de vader dus geen gelijk gekregen.
De mening van het kind & toestemming voor een medische behandeling
Het is belangrijk dat de rechter bij het nemen van een beslissing het belang van het kind voorop stelt en goed luistert naar zijn of haar mening. Dit staat in artikel 3 en artikel 12 van het VN-Kinderrechtenverdrag. Met de mening van het kind moet rekening gehouden worden met zijn of haar leeftijd en ontwikkeling. Over het algemeen geldt dat, naarmate een kind ouder wordt, er meer gewicht moet worden toegekend aan de mening van het kind. Dit betekent niet dat de rechter, wanneer het naar de mening van het kind luistert, deze mening altijd moet opvolgen.
Volgens de Nederlandse wet moeten kinderen tussen de 12 en 16 jaar samen met zijn of haar ouders toestemming geven voor het ondergaan van een medische behandeling. Wanneer een kind geen medische behandeling wil, dan kan hij de behandeling over het algemeen weigeren.
